louis-ferdinand celine

bir adam düşünün 1894 de fransada doğuyor. 20 yaşına gelene kadar 12 ölümcül hastalık atlatıyor. nalet olası bir savaş çıkıyor ve aç kalmamak için orduya yazılıyor ve orduda yükseliyor. sürekli eline o dönem ne geciyorsa okuyor. orduyu bırakıyor ve evleniyor. tıp fakültesine yazılıyor ilk senesinde evlenir. sağlık alanında ilk seminer sayılan olaylara girişir ve insanları veremden kurtarmak için öğüt verir. evlenir boşanır sokakta çorap satar . sonra büyük şirketlerde kendine iş dahi bulur. nazi almanyasına gider ve yahudiler için sömürücüler der ve soykırımı reddeder. naziler bu adamın kafası çok açık der ve ülkeden yollanır. amerikadaki beat kuşağının öncülerinden biri olur. ve sayamadığım ve yazamadığım çok şey yapan adam gecenin sonuna yolculuk diye bir kitap yazar ve o dönem ki yazarların ve insanların beynini allak bullak edip 1961 de kaybolur dünyadan.

büyük adam. güzel insan. dünyanın ne kadar saçma sapan bir yer olduğunu hissedip, yazarak herkesle ve her şeyle dalga geçen üstat.

"boşuna heveslenmemekte fayda var, insanların birbirine söleyecekleri hiç bir şey yoktur. karşılıklı olarak yalnızca kendi acıarını anlatırlar. bu böyledir. herkesin derdi kendine.. dünyanınki de hepimize.''

yazdığı kitap ilahi bir kitap gibi benim için. bir kelimeyi yakalamak için yüzlerce kelimeyi okutuyor sana öyle yetenekli öyle kelimelerin tanrısı. kendisi sayesinde yakaladığım ve duyduğum her kelimeden memnunum umarım huzur içindedir.

''her alanda, asıl yenilgi, unutmaktır, özellikle de sizi neyin gebertmiş olduğunu unutmak, insanların ne derece hırt olduklarını asla anlayamadan gebermektir.''

"toplumsal önemi olmayan bir kimse bu, bir birey ancak."

"ben başınıza gelebilecek felaketlerin en sonuna vardığınızda öyle bir an gelir ki artık orada yapayalnızsınızdır."

"insan gençken ve bilmezken her şeyi gönül yarası sanıyor."